Nie ma to jak wolna sobota z miłą lekturą

Rozgniatam widelcem 2 łyżki świeżej żurawiny, którą łączę z 1/4 szklanki kaszki kukurydzianej, 1 łyżką kefiru i 2 łyżkami miodu.
Tak przygotowanym peelingiem masuję twarz, szyję oraz dekolt przez 2 minuty. Na koniec spłukuję peeling wodą.

350 g maki tortowej
5 żółtek
2 łyżki kwaśnej śmietany 18%
4 łyżki masła lub margaryny, zimnego
4 łyżki spirytusu
szczypta soli
cukier puder do oprószenia

Mąkę przesiewamy, dodajemy pozostałe składniki i siekamy nożem. Następnie szybko zagniatamy ciasto. Wałkiem uderzamy ciasto, aby jak najwięcej wtłoczyć powietrza. Na oprószonej mąką stolnicy bardzo cienko rozwałkowujemy ciasto i wykrawamy kawałki o wym. 7 x 6 cm. Każdy kawałek ściskamy palcami do środka tworząc kształt kokardki. Olej najlepiej rzepakowy mocno podgrzewamy i smażymy kokardki na lekko złoty kolor. Odsączamy z nadmiaru tłuszczu na papierowym ręczniku i oprószamy cukrem pudrem.

Katarina Bivald w znakomity sposób połączyła świat realny z książkowym. To książka o książkach. Autorka bardzo zgrabnie wplotła w fabułę znane literackie tytuły i ich bohaterów. Znajdziecie tutaj nie tylko znakomitą powieść obyczajową, ale i będziecie mogli otrzeć się o literaturę. Są tutaj cytaty ze znanych książek.
Opowieść jest pełna optymizmu i tryska pozytywną energią - doskonała lektura dla wszystkich moli książkowych, nawet jeśli jest odrobinę banalna.

Zośka (Olga Bołądź) jest atrakcyjna, wykształcona i wie, czego chce. Rodzinne miasteczko zamieniła na warszawską korporację i pnie się po drabinie sukcesu, choć do raju jeszcze droga daleka. Zamiast luksusowego apartamentu – kawalerka na kredyt, zamiast prestiżowej pracy – użeranie się z szefem burakiem, zamiast szczęśliwego życia – udawanie kogoś, kim nie jest. Pewnego dnia Zośka zalicza twarde lądowanie. Oszukana przez szefa traci pracę i reputację. Ten otrzeźwiający kubeł zimnej wody budzi ją z plastikowego korpo-snu i zmusza do działania. Ale to już nowa Zośka – silna kobieta, która chce wziąć z życia to, co jej się należy: miłość, przyjaźń, szacunek i satysfakcjonującą pracę. A przy okazji ukarać byłego szefa kanciarza i złowić dorodny okaz prawdziwego faceta...

Nastoletnia Beatrice Prior jest członkinią społeczności mieszkającej na gruzach Chicago. Świat, który znaliśmy, przestał istnieć, a w celu zachowania porządku wśród ocalałych społeczeństwo zostaje podzielone na pięć grup zgodnie z ich predyspozycjami i typami charakterów. Młodzi ludzie są poddawani testowi, który ma im pomóc dokonać wyboru podczas ceremonii przydziału. Wynik testu staje się przekleństwem dziewczyny - wykazuje posiadanie więcej niż jednej z kluczowych cech. Niezgodni, bo tak nazywa się podobnych dziewczynie, są tropieni przez władze i unieszkodliwiani w imię ładu, do którego zaburzania podobno mają tendencje. Problem dziewczyny zostaje chwilowo zatuszowany, a ona sama marząca o innym życiu, wybiera frakcję odmienną od rodzinnej, co oznacza rozłąkę z bliskimi. W bazie nowej grupy, już jako Tris, uczy się panujących tam zasad i przykuwa uwagę chłopaka nazywanego Cztery, który pomaga jej w szkoleniu. Wokół chaosu codziennej walki o przetrwanie i przynależność do frakcji pojawia się widmo większego problemu - władza rządząca przymierza się do unicestwienia jednej z grup, która jest uznana za wroga panującego porządku.

Historia Beatrice Prior to opowieść o dojrzewaniu. Twórcy na przykładzie głównej bohaterki ukazują, jak szesnastoletnia dziewczyna pod presją przełożonych i społeczeństwa, zmuszona jest podejmować trudne, jak na jej wiek decyzje odnośnie życia, przyjaciół czy rodziny. W niezwykle wysublimowany oraz symboliczny sposób zostaje ukazana brutalność oraz podłość świata.
"Niezgodna" to film w wielu aspektach bardzo ugrzeczniony, lecz mimo to świadomość czynów, których dopuszczają się bohaterowie, jest wystarczająca do wzbudzenia w widzach odpowiednich emocji i uczuć, a nawet potrafi skłonić do przemyśleń. Bardzo dużą rolę w obrazie odgrywa symbolika. W drobnych gestach i niepozornych spojrzeniach bohaterów zawartych jest multum emocji i uczuć. Produkcja traktuje o wadze poświęcenia dla wyższej idei, dyscyplinie, posłuszeństwu oraz wytrwałości w dążeniu do celu.